Door een diep dal
Ik kreeg met een ingrijpende verandering te maken toen na 18 jaar mijn huwelijk stuk liep. Mijn ex-man en ik hebben een zoon, die was toen 11 jaar oud. In eerste instantie leek de scheiding goed te verlopen en waren we on speaking terms. Maar toen er spijkers met koppen geslagen moesten worden op financieel gebied en op het gebied van de omgangsregeling met onze zoon, kwamen we helaas tegenover elkaar te staan. Dat hadden we niet zo gewild maar het gebeurde toch.
Ik ben echt door een diep dal gegaan na mijn scheiding. Niet alleen moest ik tegen mijn zin vechten met mijn ex-man, ik had ook een groot verlies te verwerken. Ik was alles kwijt: mijn huis waar ik me fijn voelde en jarenlang heel gelukkig was geweest, de dieren die ik daar hield, het leven dat ik had geleid.
Pittig
Tijdens mijn huwelijksjaren ben ik huismoeder geweest en heb ik wel parttime gewerkt, maar niet fulltime. Ik moest nu van de ene op de andere dag 40 uur gaan werken om rond te komen. Gelukkig vond ik snel een baan in een salesfunctie op een sportschool. Dat betekende een stap in de voor mij totaal onbekende wereld van de sport en fitness. Ik vond het heel pittig want ik moest avonden werken en zag daardoor mijn zoon minder dan ik wilde. De omgangsregeling werd er ingewikkeld door. Ook moest ik ineens onder hoge druk presteren omdat ik met salestargets te maken had. Dat vond ik erg moeilijk. Ik had een tijdelijke woonplek gevonden die ik deprimerend vond. Ik sliep heel slecht, ik zat middenin een rouwproces maar daar had mijn baas op de sportschool vanzelfsprekend geen boodschap aan. Ik moest presteren, hoe dan ook.
Er zat niets anders op: ik moest mezelf opnieuw uitvinden. Ik was vanaf mijn 14e niet alleen geweest, en nu moest ik op mijn 45e ineens alles alleen doen en alle verantwoordelijkheid op mijn eigen schouders nemen. Er was altijd iemand geweest die dingen voor me regelde en nu was dat ineens weggevallen. Dat was zwaar maar tegelijkertijd was het iets wat ik graag wilde doen. Ik wist: ik wil dit leren, dit is mijn missie. Ik wilde helemaal onafhankelijk zijn, zowel emotioneel als financieel. Daarmee heb ik een positieve draai aan mijn scheiding weten te geven. Ik wilde die uitdaging heel graag aan, hoeveel angst en onzekerheid dat ook opleverde.
In de jaren daarna heb ik veel geïnvesteerd in opleidingen op het gebied van sport en personal training. Daardoor heb ik mijn passie ontdekt voor het op weg helpen van mensen naar een gezondere, vitalere levensstijl. Ik heb geleerd hoe belangrijk bewegen is voor mensen, in eerste instantie fysiek en zeker ook mentaal. Die kennis geef ik nu door. Ik vind dat zo waardevol dat ik het iedereen gun. Ik wil die boodschap uitdragen en dat kan ik in dit werk.
Op eigen kracht
Terugkijkend zie ik dat ik een enorme inhaalslag heb gemaakt op het gebied van mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik heb nu bewezen dat ik me echt zelf kan redden. Ik heb weer een fijne plek gevonden om te wonen, ik heb goede vrienden, een warm sociaal netwerk waar ik op terug kan vallen. Mijn zoon studeert aan een universiteit en is ook goed terecht gekomen. Ik heb weer dieren, ik heb weer opgebouwd wat ik verloren was, en dat heb ik nu op eigen kracht gedaan. Ik heb het verdriet een plek kunnen geven, al is de relatie met mijn ex-man nog steeds moeizaam. Mijn lijfspreuk is een geweldige quote van Albert Einstein: “Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving”. Daar ben ik goed in en trots op.